Çevre Eğitimi ve Aile

Şükran Şafak, Sibel Erkal

ÖZ

İnsanın yaşadığı çevre koşulları sürekli değişmekte ve beraberinde yeni sorunları da getirmektedir. Endüstrileşmenin toplumların ekonomik ve toplumsal yapısını, alışkanlıklarını ve davranışlarını değiştirdiği bir gerçektir. Birey, aile, toplum ve çevre arasındaki ilişki koşullara göre değişmektedir. Genellikle insan, çevresi ile uyum içinde belli bir dengenin sağlanması ile yaşamını sürdürür. Ancak bazı durumlarda bu denge bozulur. İnsanın çevresi ile olan ilişkisi devamlı değişmekte, bu nedenle de sürekli bir denetim istemektedir. Son yıllara kadar pek çok doğal kaynak tükenmeyen kaynaklar olarak düşünülürken 20. yüzyılda çevremizin büyük tehditler altında olduğu fark edilmeye başlamıştır. Çevre bilinci çevreyi koruyucu, çevre kirliliğini önleyici çalışmalar için önemli bir koşul olmakla birlikte tek başına yeterli değildir. Buna tüm toplumun katılımı gerekir. Birey ve ailenin tek tek katılımı olmadıkça, yanlış alışkanlıklar değiştirilmedikçe sorunların çözülmesi güçtür. Çevresine sorumluluk duyan kişi, günlük yaşantısında üretirken veya tüketirken çevreye en az olumsuz yol ve yöntemi seçen kişidir. Çevrenin bazı ihtiyaçları karşılamak için akılcı kullanılması, yanlış kullanmanın doğurduğu tüketim ve kirliliğin önlenmesi için çevre eğitimi gereklidir.

Creative Commons License
Bu çalışma Creative Commons Alıntı 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.